Οι φροντιστές ανοϊκών ασθενών, οι οποίοι στη χώρα μας συνήθως είναι οι συγγενείς πρώτου βαθμού του ασθενούς (σύζυγος, παιδιά), χαρακτηρίζονται ως ο σιωπηλό θύμα της ασθένειας.
Το φορτίο των φροντιστών, οικονομικό, συναισθηματικό και σωματικό καταλήγει να γίνεται πολλές φορές δυσβάσταχτο με αποτέλεσμα οι φροντιστές να ακινητοποιούνται και να αδυνατούν να βρουν την ψυχική αντοχή να συνεχίσουν το δύσκολο έργο τους.
Η συμβουλευτική και η ψυχοεκπαίδευση μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη και βοηθητική στους φροντιστές προκειμένου να διαχειριστούν τις δυσκολίες, τις υπαρξιακές αγωνίες, τις ανεπίλυτες συγκρούσεις που έρχονται τώρα στην επιφάνεια και τις ματαιώσεις με τις οποίες έρχονται αναπόφευκτα αντιμέτωποι καθώς φροντίζουν το νοσούντα σύζυγο ή γονιό.