ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ ΜΙΑ ΥΓΙΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ;

SHARE SHARE PRINT SEND
Medium_baby_eating_apple

Από τις πρώτες μέρες με το νέο τους μωρό, οι γονείς φαίνεται να αγωνιούν για το πόσο καλά τρέφεται το παιδί τους καθώς ήδη από πολύ νωρίς εκπαιδεύονται να θεωρούν τη πρόσληψη βάρους συνώνυμο του «μεγαλώματος». Η αγωνία αυτή ξεκινάει λοιπόν τις πρώτες μέρες ζωής του παιδιού και μοιάζει να συνεχίζεται και σε όλη την παιδική και εφηβική ηλικία. Την σημερινή όμως εποχή όπου η παιδική παχυσαρκία και οι διατροφικές διαταραχές μαστίζουν, το ζητούμενο είναι κάτι παραπάνω από την διασφάλιση ότι «το παιδί τρώει καλά». Έρχεται στο προσκήνιο η σημασία του να αναπτύξει το παιδί μια υγιή σχέση με το φαγητό του. Κι αυτό είναι κάτι που μόνο οι γονείς μπορούν να το διδάξουν!

Το φαγητό αδιαμφισβήτητα εξυπηρετεί το ρόλο της θρέψης. Ποιους άλλους συμβολικούς ρόλους όμως μπορεί να λαμβάνει μέσα στην οικογένεια η διαδικασία του φαγητού και πώς αυτοί οι ρόλοι μπορεί να εκπαιδεύουν το παιδί να έχει μια διαταραγμένη σχέση με το φαγητό; Η προσφορά τροφής μπορεί συχνά να εμφανίζεται ως έκφραση της γονεϊκής αγάπης και φροντίδας , με αποτέλεσμα οι γονείς να καθησυχάζουν με αυτόν τον τρόπο δικές τους ανασφάλειες και ενοχές. Το παιδί μαθαίνει με αυτόν τον τρόπο να τρώει όχι για να ικανοποιήσει μια δική του αίσθηση πείνας αλλά μια ανάγκη ενός σημαντικού άλλου. Και διδάσκεται από πολύ νωρίς λανθασμένα ότι στο φαγητό μπορεί να βρει ανακούφιση, ικανοποίηση και αίσθηση φροντίδας. Άλλες πάλι φορές, τα παιδιά αντιλαμβανόμενα το πόσο αγωνιούν οι γονείς τους για το φαγητό τους, το χρησιμοποιούν ως μέσο πίεσης και διαπραγμάτευσης, απειλώντας να μην φάνε το καθορισμένο γεύμα τους αν δεν τους παραχωρηθεί ένα προνόμιο (πχ. Τηλεόραση, υπολογιστής) ή δεν ικανοποιήσουν οι γονείς κάποιο αίτημά τους. Έτσι το φαγητό –ή η άρνησή του- χρησιμοποιείται ως το δυνατό χαρτί του παιδιού προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις των γονιών, με αποτέλεσμα βέβαια να μετατρέπεται το οικογενειακό τραπέζι σε ένα πεδίο μάχης που κάθε άλλο παρά δίνει απόλαυση. Τέλος στο ίδιο μήκος κύματος, το φαγητό χρησιμοποιείται συχνά από τους γονείς ως μέσο επιβράβευσης ή τιμωρίας του παιδιού, με αποτέλεσμα το παιδί να εκπαιδεύεται στο να συνδέει τη συμπεριφορά του με τη λήψη τροφής και να μπορεί να φάει ή να μη φάει ένα «απαγορευμένο» κατά τα άλλα τρόφιμο αν είναι ή αν δεν είναι, αντίστοιχα, «καλό παιδί» («αν είσαι καλό παιδί θα φας σοκολάτα», «αν δεν φας τις φακές σου δεν θα πιεις αναψυκτικό» κ.α.).

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους να έχουν μια ισορροπημένη σχέση με το φαγητό;

  • να μην απαντούν σε κάθε κλάμα του μωρού με φαγητό κατά τη βρεφική ηλικία
  • να αφήνουν τα παιδιά να σερβίρονται κατά τη διάρκεια του γεύματος ώστε να καθορίζουν μόνα τους
  • να έχουν ποικιλία υγιεινών τροφών και να αφήνουν τα παιδιά να επιλέξουνΜαθαίνουν στα παιδιά τους να ακούν το σώμα τους και τα σημάδια κορεσμού και πείνας
  • να φροντίζουν να διατηρούν στο μέτρο του δυνατού σταθερές ώρες γευμάτων
  • να ψωνίζουν και να μαγειρεύουν μαζί με τα παιδιά
  • να μην επαναλαμβάνουν μύθους όπως: «μην αφήνεις την δύναμή σου» ή «ένα ευτυχισμένο πιάτο είναι ένα άδειο πιάτο»
  • να μην χρησιμοποιούν το φαγητό όχι ως μέσο τιμωρίας ή επιβράβευσης
  • να διδάσκουν στα παιδιά τη διαχείριση συναισθημάτων με ορθότερους τρόπους από τη λήψη τροφής
  • να ασκούν σωστό γονεικό έλεγχο

 

Δείτε το άρθρο δημοσιευμένο εδώ


Image courtesy of Serge Bertasius Photography at FreeDigitalPhotos.net