Ερώτηση:
Η εξαιρετικά χαμηλή αυτοεκτίμησή μου, με αποτρέπει απο δραστηριότητες κοινωνικής ζωής με ουσιαστική συμμετοχή. Μου δημιουργεί πρόβλημα και στον εργασιακό χώρο τόσο στις αρμοδιότητες όσο και στις σχέσεις μου με τους συναδέλφους. Πιστεύω οτι εκεί οφείλονται και οι λάθος επιλογές της ζωής μου (σύντροφοι, φίλοι). Ποτέ δεν ένοιωθα σιγουριά για τον εαυτό μου, απομακρύνομαι απο αναθέσεις καθηκόντων στο ενδεχόμενο λάθους και κοροιδίας -κατ’επέκταση- απ’τους γύρω. Είμαι χωρισμένη 20 χρόνια κι έχω εναν γιό 21 χρόνων που επέλεξε να μείνει με τον πατέρα του στα 15. Οι σχέσεις μας πέρασαν δυσκολίες και άσχημες καταστάσεις αλλά βρίσκονται σε ομαλοποίηση εδώ και 3 χρόνια περίπου.Επειδή χρεώνω τον εαυτό μου και ΜΟΝΟ για όλα αυτά και ό,τι συνεπάγεται, μερικές φορές νοιώθω οτι δε μου αξίζει κανένας και τίποτα. Μια εκτίμηση και σύσταση απο σας για το τι μπορώ να κάνω και πως, θα ήταν μεγάλη βοήθεια. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
*Η ερώτηση εστάλη και απαντήθηκε στο ιατρικό portal iatronet, δείτε την εδώ
Απάντηση:
Αγαπητή φίλη, από το κείμενό σας καταλαβαίνω ότι δεν είστε ικανοποιημένη από τον εαυτό σας σε κανέναν σχεδόν τομέα της ζωής σας, κάτι που μοιάζει ιδιαίτερα βασανιστικό. Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που σας κάνει στην τωρινή φάση της ζωής σας να αναζητάτε βοήθεια. Είχατε αναζητήσει ξανά στο παρελθόν? Η έλλειψη αυτοεκτίμησης είναι μια ένοια που χρησιμοποιείται ευρέως για να αιτιολογήσει πολλές δυσκολίες στη ζωή κάποιου και τις περισσότερες φορές αυτή η ερμηνεία είναι κάτι πολύ ασαφές και δεν αρκεί για να προσδιορίσει το πρόβλημα. Σίγουρα για τη δημιουργία και τη διατήρηση σχέσεων η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας είναι πολύ σημαντική αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Θα άξιζε λοιπόν να δείτε γιατί διαλέγετε λάθος συντρόφους και φίλους και γιατί δυσκολευτήκατε στη σχέση με το παιδί σας.Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από μια σχέση? Απο τα δεδομένα που μας δίνετε καταλαβαίνω ότι γίνατε νέα μητέρα και πολύ σύντομα έπρεπε να μεγαλώνετε μόνη σας το παιδί σας. Τί σήμαινε όλο αυτό για σας? Πώς ήταν αυτός ο ρόλος στη ζωή σας? Μοιάζει πολύ δύσκολο. Γράφετε επίσης ότι απομακρύνεστε από αναθέσεις παραπάνω ευθυνών από το φόβο σας μήπως αποτύχετε και σας κοροϊδέψουν. Μήπως έχετε πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό σας και δεν συγχωρείτε εσείς κανένα λάθος σε εσάς-παρά οι άλλοι? Υπάρχει κάτι που κάνετε καλά και είστε περήφανη γι αυτό? Τί σημαίνει για εσάς κάτι να μην είναι έτσι ακριβώς όπως το θέλετε? Γράφετε επίσης ότι χρεώνετε μόνο τον εαυτό σας για ό,τι συμβαίνει. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας επισημάνω ότι το νόημα στη ζωή δεν βρίσκεται στην αναζήτηση του ενόχου, γιατί έτσι χάνουμε την προοπτική και το άνοιγμα, μένοντας στα παλιά και στην αναζήτηση δικαιοσύνης. Συμπερασματικά, το θέμα που θέτετε είναι ένα πάρα πολύ σύνθετο ζήτημα και σας επηρεάζει καθολικά. Θα σας πρότεινα νά αναζητήσετε κάποιον Ψυχοθεραπευτή προκειμένου να πιάσετε μαζί το νήμα της ζωής σας και να επεξεργαστείτε λύσεις που θα έκαναν τη ζωή σας πιο ικανοποιητική. Το ταξίδι της αυτογνωσίας είναι κάτι που δικαιούστε να ζήσετε!
*η ερώτηση εστάλη στο ιατρικό portal iatronet.gr και απαντήθηκε εδώ
photo credit: <a href="http://www.flickr.com/photos/45216882@N00/3453643830">DSC00267</a> via <a href="http://photopin.com">photopin</a> <a href="https://creativecommons.org/licenses/by/2.0/">(license)</a>